Het was gisteren een lange dag ... met een mooi einde.
Om 2u15 dezenacht kwamen mijn zus Veerle en mijn dochtertje Mayke eindelijk de Hyderabadse luchthaven buitengestapt.
Even vergat ik alle drukte rond me ... Ook al was ik omsingeld door zo'n honderdtal Indiërs, kon niets me tegenhouden. Met het nodige ellenbogenwerk baande ik me een weg door de massa ... en eindelijk kon ik m'n dochtertje in de armen sluiten. Wat een gevoel.
2 comments:
Zo mooi...
Bij het zien van deze foto's moest ik ook een traantje wegpinken.
Dus waarschijnlijk zal het voor u nie 1 traantje geweest zijn, maar een ganse regenbui...
Geniet er ginder maar van...
Inderdaad, ontroerend, de foto's spreken voor zich.. Super!
Post a Comment