Ik moet Edwin gelijk geven. Toen hij me vorig jaar vertelde dat ik in India even lekker zou kunnen eten als in België, moest ik hard lachen. Ik was er zeker van dat 'een lekker etentje' één van de dingen was, die ik ging moeten missen. En ik dacht zelfs dat de gewone dagelijkse keuken heel moeilijk ging worden. Maar niets is minder waar.
Ik heb hier al mogen genieten van :
- de lekkere indische keuken van restaurant 'Angeethi'
- de 'om je vingers van af te likken' kreeft van restaurant 'Fusion 9'
- de verfijnde keuken van restaurant 'Laguna'
- de enorm lekkere kookkunsten van Edwins echtgenote Awa
- de 'aan hotel geleverde' pizza van Domino's
En dat telkens in een 'mooi kader' en aan 'de laagste prijs'.
En de kwaliteit moet ook goed zijn, want ... de maag- en darmklachten blijven voorlopig uit ...
Awa nam me ook mee naar de viswinkel. Alles zag er vers uit (als de vis nog leeft, kan het moeilijk anders). Alleen de geur ... Ik heb het welgeteld 30 seconden volgehouden en dan ben ik heel hard naar buiten gelopen. Hoe kan het ook anders als ze in de viswinkel ook kip- en varkensvlees verkopen.
De uitbaters konden er gelukkig mee lachen. Eén van hen begon zelfs heel fier te poseren.
1 comment:
Tja Ilse, je bent daar, zoals we in het West-Vlaams zouden zeggen, met je ... in de boter gevallen. Een goeie kok, iemand die met jou gaat shoppen, ... Ik zou haast bijna willen vertrekken naar Hyderabad. Hoewel, ik moet je bewonderen dat je zolang zover van je familie kan zitten. En natuurlijk hoort daar een pluim bij voor de achterban. Want het feit dat je weet dat er naast je man ook een oma,..... klaar staan om in te springen zal ook wel meegespeeld hebben in de beslissing. Wij zouden het in elk geval niet kunnen. Maar als het echt nodig zou zijn, kom ik wel eens langs om de nieuwe admi te introduceren in Hyderabad... Tom staat in elk geval klaar om te vertrekken, de trein komt langzaam op gang. Ik hou deze blog wel in de gaten om te weten wat er reilt en zeilt.
Post a Comment